උඩගෙදර කතා 216 ලිං කටෙං වැටුන එකා 73

ලිං කටෙං වැටුන එකා   73.

                 දෙසැම්බර් පටං ගන්නකොට මං හොඳ සන්තෝසෙං. ගියාවුරුද්දට වැඩිය මගෙ ඕ ලෙවල් සෙකන්ඩ් ෂයි එකට මම හොඳ ලෑස්තියක් තියෙනවා. ඒත් සමහර කරුණුවල අලුත් දෙයක් ඇහුවම හරි කියෙව්වම හරි හිතට බයකුත් එනවා. මෙන්න අලුත් තොරතුරක්...කියල..!

"නංගී ඕක මෙහෙමනෙ... අපි හිතාගෙන ඉන්න කොටුව ඇතුලේ හැම දේම තරෝ කෙරුවට එතනිං පිට තව කරුණු තියෙනවා කියලවත් අපි දන්නේ නෑ. නංගිට මතකද අර මුස්ලිම් බෝයි. එයා යූ.ඊ.ප්‍රෙප් එකේ ඉඳිද්දී ෆෝම් එකේ ළමයිත් එයාගෙං සමහර ඒවා අහ ගත්තා. ඒ තරං බ්‍රයිට්... අන්තිමට ඒ ලෙවල් ෆේල්නෙ. අපි බයේ හිටියේ ඔලුව නරක් වෙයිද කියල. ඒ වුනාට නංගී දන්නවද... සතියක් ගියෙත් නෑ, දවස් දෙකක් තුනක්  යනකොට ආපහු පාඩම් කරංට පටං ගත්තා. ආං එන්ජිනියරිං ෆැකල්ටි යංට බලාන ඉන්නේ."

"අනේ සපූ අයියා ඔයා ගැනත් මුලිං ඔය වාගේ කතා තමයි තිබ්බේ. ඇත්තටම මොකද වුනේ අයියට...." 

"ඔහොම තමයි නංගී....මේ අවුරුද්ද ඒ ලෙවල් වලට හොඳට මහන්සි වෙංට හිත හදාගෙන ඉන්නේ... ඒත් නංගී කවුරු මොනවා කිව්වත් මට කැම්පස් යංට ලැබෙන්නේ නං නෑ. අප්පච්චිට තව කොච්චර කියන නං වද දෙංටද.."

"අයියා ඔය අදහස හිතේ තැන්පත් වෙංට දෙංට එපා. ඒ හැගීමට, නොදැනිම අයියගෙ උනන්දුව නැතුව යනවනෙ. යටි හිත කොයි වෙලේත් අයියට කියන්නේ 'මහන්සි වුනාට වැඩක් නෑ... කැම්පස් යංට ලැබෙන්නෙ නෑ...' කියලනෙ. මාදි නංගී මට කියද්දී කොහෙංදෝ තව ලමයෙක් එතෙංට ආවා. මට එයාගෙ නමවත් හරියට මතක නැ. හේමා වෙංට ඇති. හේමමාලා... ලස්සන කෙල්ල!

"අනික.. කැම්පස් නොගියත් හොඳට පාස් වුනොත් ඒක කොයි දේටත් ලොකු සුදුසුකමක් වෙනවානේ." හේමත් කිව්වා.

"මං මහංසි නොවී ඉන්නෙ නෑ. ටිකක් හරහට ගිය හිත මං දැන් ආපහු ට්‍රැක් එකට දාගෙන තියෙන්නේ. දැං ඔයාගෙ ස්ටඩීස් කොහොමද?"

"සපු... ඕ ගොල්ලෝ ඩිස්කස් කරන ඒවට මටත් කතා කරංටකො. එහෙම කරනවා නං කොච්චර දෙයක්ද..." මාදි නංගිගෙ මූණ හතරැස් වෙනවා රබර් ඇහැට මං දැක්කා... කෙල්ලෙක්නෙ!

"ඔයා කොමර්ස්නෙ කරන්නේ... ඉතිං අපි ඩිස්කස් කරන එව්වා ඔයාට ප්‍රයෝජනයක් නෑනෙ."

"දෙකටම තියෙන සබ්ජෙක්ට්ස් තියෙනවද බලමු."

"ලඟදී දවසක මං ඔයාව දැක්කා... ස්කාෆ් එකක්  කං වැහෙංට බැඳගෙන මේ හතරේ කනුව හරියේ පයිං යනවා."

"ඉතිං මම හතරේ කනුවේනෙ සපූ..."

"ඇත්තද..."

"මං හිතුවා වවුල් ලෑටිය වාගේ තව එල්ලි එල්ලී කතාව දිග්ගස්සා ගනීද කියල. කොහෙද මෙයාටත් ..."  හේමා යනකොටම මාදී කිව්වා. "මෙයාටත් ඕනෑ වුනා ස්කාෆ් ගැට ගහගෙන ගිය එව්වා මතක් කරංට... "

"නංගිට දුක හිතුනද.... "

"තව තත්පරයක් ඒ කතාව දිග්ගැස්සුනා නං මං යන්ට හැදුවේ."

                   මාදි නංගී කවදාවත් මෙහෙම ඉරිසියාව ප්‍රදර්ශනය කෙරුවෙ නෑ. ඔහොම තරහ ගිහිං ඉන්නවා මං දැක්කෙත් නෑ. 

"ඔච්චර දෙයක් වුනේ නෑ නංගි... සොරි." නංගී මගෙ අස් දෙකෙං පැත්තකට මුණ හැරෙව්වා. ඒත් ඇස් දෙකේ කඳුලු පිරිල තියෙනවා මං දැක්කා. 

"Why... what happened Madhangani?" ලඟිං ගිය මිස් වීරක්කොඩි නතර වෙලම ඇහුවා. මාදි නංගිලාටත් Physics කරන්නේ ඒ මැඩම්මයි.

" My head aches madam.."

"Go back to the hostel and get two APC - tablets. Then it will be alright." එහෙම කිව්ව මැඩම් මට නෑහෙංටත් මාදිගෙං මොනවාදෝ ඇහුවා. මාදිගෙ නලලටත් අත තියල බැලුවා."

"නංගී... ඒ ටික පූජාවලියෙං බලා ගන්න එක වැඩිය හොඳයි." මිස් වීරක්කොඩි යද්දී මං එයාටත් ඇහෙංට කිව්වා. මොකද ඒ වෙලාවේ නංගී අතේ බුද්ධ ධර්මය පොතක් තිබ්බා දැක්කා. සිරි සීවලී. එච්චරයි කතෘ නම. උපාධි පට්ටං, ගම් බිම් මොකවත් නෑ. බෝසත්වරු! "සි සී"

                    බුද්ධාගමට ගිය සැරේ ඩී ගංට මට උදව් වුනේ පූජාවලිය පොත. මං ලිව්වා ලිව්වා. අන්තිමට කොල දාහතරක් ලියල තිබ්බා. මේ සැරේ බුද්ධාගම සබ්ජෙක්ට් එකට මං වැඩි සැලකිල්ලක් නෑ.

"ඇද්ද... ටැප්  එක අරිංට ගිහිං කීයක් බොරු කියංට වුනාද. අඬංට දෙයක් වුනේ නෑ නංගියෝ. දැං හරිනේ. ශෝයි බබා වාගේ බොරුවට හරි හොස්ටල් එකටත් ගිහින් ඇවිත් පංතියට යංට."

                   මාදි නංගී කවදාවත් අඬනවා මං කලිං දැකල තිබ්බෙ නෑ.

                   දයා ගැන මාදි නංගිගෙං අහංට මට ඕනෑකම තිබ්බා. හිතාමතාමයි ඇහුවේ නැත්තේ. නොදැනෙංට දයා ටිකක් මගෙං ඈත් වෙල කියල මට හිතෙනවා. එයා හොස්ටල් එකේ නොහිටිය තුන් වෙනි සති අන්තේදී මං ඇහුවා. එයා කිව්ව හැටියට විමල් සර් එක්ක අනුරාධපුරේ ගිහිං. ඒ එක ගමනක් ගැනවත් මට කලිං කිව්වෙ නෑ. අඩු ගානේ දයාවත්. තව දවසක් ඇහුව දේකිං මං උඩ ගිහිං බිම වැටුනා.

"සපූ... ජිනාදරීගෙ හැටි කියංට."

"ඇයි...?"

"ඊයේ පෙරේදා මට ගර්ල් කෙනෙක් මුණ ගැහුනා. මට සැක හිතුනා... ඒ එයාද කියලා."

"ඔයාට තිබුනානේ නම අහංට."

"මං ඇහුවා.. බොරුවක් කිව්වද කියලා මට සැකයි."

"ඔයාගෙ නම එයාට කිව්වද..? "

"නැ... මම කිව්වෙත් නෑ."

"පැහැදිලිව පේන එකක් තමයි ජිනාගෙ නිකට දෙකට බෙදිල. කං අස්සේ, බෙල්ලේ පිටු පස්සෙන් එහෙම මුදු මුදු කොන්ඩේ.."

"ඔය නිකට බෙදුන කතාව එක්ක තමා මට සැක හිතුනේ. ඔයා දවසක් මට කියලා මට මතක තිබුනා. ඒත් එයා නෙවෙයි වෙන්ට ඇති."

"ඔව් දයා එයා අනුරාධපුර එංට හේතුවක් නැ. පෑලිස් අයියා කියලා හිතංට පුලුවන් කෙනෙක් එක්කද හිටියේ.. හා.. අනික ඔයා පෑලිස් අයියා දැක්කනෙ. එයාගෙ features වලට හුඟක් සමානයි. එයා කොහේ කියලද කිව්වේ?"

"කොහෙද මේ... උඩවලවේ කියල කිව්වෙ නම්... "

"නම කිව්වේ මොකක් කියලද.."

"ඒක නම් මතක නෑ මචං..."

"අනේ මන්දා දයා..."

"නෑ.. නෑ.. සපු මේ වෙන කෙනෙක්. "

"දයා.. ස්ටඩීස් ටිකක් මගෑරුනා නේද? මම ඔයාට පුංචි නෝට් එකක් හදලා ඇති.. වැදගත් කරුණු ටික."

"ගානක් නෑ සපු... කවර් කර ගත්තෑකි."

"දයියෝ... අමතක කරංට එපා... ඔයා කොන්දේසියකට යටත්ව එන්ට්‍රන්ස් යන්නේ. Maths complete කරන්න."

"ඔව්.. මචං... Thank you .... You are too concerned Sapu.."

                   මේක හරිම කතාවක්නෙ... ජිනා හොස්ටල් එකෙන් පිට වෙල තනියම අනුරාධපුරේ එන්නේ කොහොමද? අනික මේ අය ගිය ගමනකදී ජිනා මුන ගැහෙන්නෙ කොහොමද.. එහෙනං ජිනත් දැං ඒ තරං ඇක්ටිව්ද... දයා වාගෙම ජිනා නංගිත් මට මොනවා හරි හංගනවද... ජිනාගෙං එහෙම වෙනසක් දැක්කේ නං නැ. ලියුම් පමයි. ඒත් අසාමාන්‍ය පමාවක් නැ. හොඳයි.. බලමු... දවසක් දෙකක් ඉවසිල්ලෙං ඉඳල.

                    මං විභාග කාලේ නතර වුනේ ජයේලගෙ ගෙදර. සොමක්කලගෙ ගෙදර කිට්ටුවම. බන්ඩත් මාත් එක්ක එහෙ. සුනිල් අඳුර ගත්තෙත් එහෙදී. ජයෙයි සුනිලුයි දෙන්නම හරිම හිත හොඳ කොල්ලෝ. කොල්ලෝ කිව්වට අපට වැඩිමල්. තව අලුතෙන් හතර පස් දෙනෙක්ම අඳුර ගත්තා. 

                    ඒ විතරක් නෙවේ..... පණ නැති දේ දෙක තුනකුත් අඳුර ගත්තා....!

හෝතා..., ගෙවල් වල ඔතන එව්වා නොමිලෙම ලැබුනා. Double D, Double R, Double E.... වැඩියෙන් ලැබුනේ Double D. Direct ගහෙම්ම!

                                                                                                simple "s"

2020.02.17

පින්තූරය අන්තර්ජාලය ඇසුරෙන්.