Wednesday, April 8, 2020

උඩගෙදර කතා 218 ලිං කටෙං වැටුන එකා 74

ලිං කටෙං වැටුන එකා   74.

"මයෙ පුතා දැකල තියෙනවද මේ සතා?"
"වැටිල ඉන්නවා දැකල තියෙනවා.  මට හොඳට මතකයි කලුන්තැන්නනේ ගොම්මන යට වැටිල හිටියා. ඔය වාගෙම අර කොටියා වාගේ ඉන්න තඩි සමනලයොත් ඒ කැලෑවේ හිටියා. මේ කුරුමිණි වර්ගයක් නේද අප්පච්චී?"
"ඔව් මයෙ හිතේ. ඒත් හැම කාලෙම නෑ. මේ වාගේ වැස්ස කාලේදී විතරයි වැටිල  ඉන්නේ."
"මේ පාට තමයි ලස්සන අප්පච්චි. කොල පාට අතරේ රත්තරන් පාට. දිලිසෙනවා."
"තව ඔය තරමෙම දිලිහෙන තනි නිල්පාට ජාතියකුත් ඉන්නවා මයෙ පුතා."

                 දෙසැම්බර් නිවාඩු කාලේ ඉතිරි වුන ටිකේ ඔය වාගේ දේ වුනා. විභාගෙට හිටිය හින්දා මං ආවෙත් පමා වෙල. ජිනා නංගී තවම ඇවිත් නෑ. එයත් මාදි නංගී වාගෙ biology නෙ. ඒ පේපර් එක පහුවෙල තියෙන්නේ. අනික් පේපර්ස් නං ඔක්කොම ලේසියි කියලයි මාදි නංගී කිව්වේ. විභාගේ පටං ගංට සති දෙක තුනකට කලිං ජිනා නංගී අන්තිමට මට ලියුමක් එව්වේ. 

                  මයෙ පමාව හිංදා අයියලත් නිවාඩුවට ගෙදර එන එක පමා කරල. සාමා දුව බලංට අපෙ අම්මටයි අප්පච්චිටයි හරි හදිස්සියකිං හිටියේ. මටත් එහෙම තමයි ඉතිං. අයියා එනකල් ඉංටත් හිතල මම තනියම පෑලිස් අයියලගෙ ගෙදරත් ගියා. මට හරිම හදිස්සියක් තිබ්බා... රත්නාවලියි රත්නමාලියි බලංට. හුරතල් දෙක! ඒ එක පැටියෙකුට තියෙන ඩිම්පල් එකට අපෙ අම්මලා පියරු වල කියලත් කියනවා .. මේ දවසේ තමා කිව්වේ. තව මොකොදෝ නමක් තියෙනවලු. අපෙ අම්මට මතක් වුනාම කියයි. 
"අනේ අක්කා මට දැං මේ දෙන්නා වෙං කරල අඳුරා ගංටම බෑ."
"මල්ලිට නං මොකදෑ.. පෙලක් වෙලාවට මටත් බැරිකොට. මල්ලී ලොක්කිගෙ මූනේ වල මතක තියා ගංටකො."
"ඒකට ඉතින් මෙයා හිනා වෙනකල් බලා ඉංට එපායැ...." මං හිනා වෙල කිව්වා. පොඩි දෙන්නත් හිනාවුනා. 
"බය වෙංට එපා... එපා වෙනකල් හිනාව නං ලැබෙයි අපෙ මල්ලී!"
"එහෙම තමයි ඉංට ඕනැන්නේ..."

"මල්ලී.. අද අපෙ ගෙදරිං බත් ටිකක් කාලා යංට ඉංට පුලුවංද?"
"අක්කා අපෙ අම්මා මං ආව හින්දම..."
"නෑ.. නැ.. මල්ලී අද උදේම දඩමසක් ලැබිල තියෙනවා.. ඒකයි ඇහුවේ.."
"අක්කා මං කියන්නං.. තලප හැඳි ගාංට... මස් එක්ක කංට."
"කංට?" පැලිස් අයියත් කතාවට හවුල් වුනා. "තලප කන්නේ කව්ද... ගිලිනවා විනා... හීං මල්ලිට තලප ගිලිංට තේරෙන්නැද්ද?"
"අපෝ මට පුලුවං... හීල් තලප නං හපල කන්නේ. නිලි හොදි එක්ක තමයි කැමති අයියා."
"මට යාලුවෝ ටික එක්කොන්න ඇවිත් ඔහොම හොද්දක් තියෙන වෙලාවක කුරහං තලප හදවල දෙංට හරිම ආසාවක් තියෙනවා අයියා."
"අපෝ මල්ලී...  කට්ටිය ආපහු ගිහිං මල්ලී ඉතුරු කරන එකක් නෑ. කවට කම් කරල."
එහෙමමත් නෑ අයියා. සමහර ලමයිංට මේවා, ආනං වාගේ ඒව්වා හොඳට හුරුයි. කවදාවත් කුරහං තලප කාල නැති අයත් නැතුවා නෙවෙයි." මට දයා මතක් වුනා..

                   අපි මෙහෙම කතා කර කර ඉන්න අතරේ පෑලිස් අයියට ඩිංගිරී අක්කා අඬ ගැහැව්වා. කතා කරන එව්වා මටත් ඇහෙනවා. ඩිංගිරි අක්කා මස් හොද්දට දාංට සරක්කු ජාති එකතු කර කර ඉන්නේ කියල මට තේරුනා. ඔය ලොකු සරක්කු ගුලියක් අඹරල මස් එකට දැම්මම මස් බුරුල් වෙනවා වාගෙම දිරවංටත් ලේසි වෙනවා. ඇයි රහ!
"මුරුංගා පොතු කෑල්ලක් ගලවල ගෙනත් දෙංට."
"ඉංට... "
"හා.. මේ... අරවයිං කොල ඩිංගකුත් දාමුද අයියා. "
"හ්ම් ...  ඒක හොඳයි හීං මල්ලිගෙ බඩ නරක් වෙන්නේවත් නැතු වෙංට. ඒවාගෙම කංටත් පිරිය වැඩි වෙනවානේ"

"කංට පිරිය වැඩ් වෙංට දානවා කිව්වේ මොනවද අයියා.?" පෑලිස් අයියා ආපහු ආවම මං ඇහැව්වා.
"මල්ලී.... කංසා කොල දෙක තුනක් ඔයෙ අඹරන ලුනුමිසට එක් කරල හොද්දට දැම්මම බොහොම යසයි. බය වෙංට දෙයක් නෑ... ඒක බේතක්..." පෑලිස් අයියා කතාව එක සැරේට නවත්තල ඉස්සරහ කඩුල්ල දිහා බලාන බාගෙට නැගිට්ටා. මාත් හැරිල බැලුවා. මෙන්න මයෙ අයියා එනවා....!

"අපෙ අප්පෝ...!  අපෙ සේසිරි අයියා. ආව එක කොයි තරං දෙයක්ද... ! එංට දෙයියෝ..  ඇතුලට."
"ගෙදර ඇවිත් බැලුවම මයෙ මල්ලිත් මෙහෙ ආවා කිව්වා. මමත් පෑලිස් මලයා කාලේකිං දැක්කේවත් නැති හිංදා එංට හිතුනා. ඉතිං මල්ලී දැං වගාවල්, බිස්නස් වැඩ එහෙම මොකදෑ."
"දළදා හාමුදුරු වන්නේ පිහිටෙං හැම දේම හොඳිං කෙරෙනවා අයියා. අර යස්ස ඉඩෝරෙං වුන ආපදාවෙං පස්සේ ආයෙ එහෙමකට මිනිසුංට කරදරයක් වුනේ නෑ. අයියටත් මතක ඇති .. මට නං ඔයෙ තරමක් කරදර වුනා.  දැං එව්වත් විසඳිල. දුංකල වලටත් හොඳයි... එලවලු ඩිංගක් කිරන එකත් ආපහු පිලියෙල වුනා අයියා."
"අයියා තේ වතුර ඩිංගක්වත් ගෙදෙද්දී බීල නෙවෙයි වෙංටෑ ආවේ. මං ව්නෑඩ්යට කහට ඩිංගක් දාන්නං..." ඩිංගිරි අක්කා ඇහැව්වා.
"නෑ.. නංගී අපෙ අම්මා අපි ගෙට ගොඩ වෙන පමාවෙං තේ හැදුවා."
"අපි කිව්වේ අයියා ... ඉස්කෝල නෝන මහත්තයත් ආවද?"
"ඔව්... දුවත් ආවා..."  මයෙ අයියා එහෙම කියල මා දිහා බැලුවා. මං හිනා වුනා විතරයි. සාමා දුව ආවා කිව්වම මට සන්තෝශයි කියල මයෙ අයියා දන්නවා.
"අනේ අයියා ඒ දෙන්නත් මෙහෙ එක්කොන්න එංට එපායැයි. අද කෑම කටක් කාල තමයි සේසිරි අයියලා යන්නේ. අයියලාට වැඩිය ලැබෙන්නේ නැති කැමක් අද තියෙන්නෙත්."
"ඒ මොනවද මල්ලි...
"ගෝන මස් එක්ක තලප. බත් ඉයංට හදනකොට හීං මල්ලී කැමති වුනා තලප ඩිංගක් ගිලල යංට..."
"අපිටත් ඔය දෙකම ලැබෙනවා. හැමදාම නෙවෙයි. සති දෙක තුනකට සැරෙයක් වාගේ."
"දිරවංට පාසු වෙංට ඕනෑ හැම දේම දාල තියෙන්නේ...."
"හැබැයි අපි දෙන්නා ගෙදර ගිහිං කොහොම හරි බත් ටිකකුත් කංට ඕනෑ. නැත්තං අපෙ අම්මට බඩේ ගිංදර හැදෙයි."
"ඒක හොඳයි..."

"හා.... අන්න මයෙ නංගිත් එනවා." පෑලිස් අයියා කිව්වා. හැරිල බැලුවම ජිනා නංගී...! මට එක පාරම මහ සතුටක් දැනුනා. 
"නංගිත් අදද ආවේ.?" මයෙ අයියා ඇහැව්වා.
"ඔව් අයියා... මේ සැරේ මාත් සාමාන්‍ය පෙළ ලිව්වානේ."
"කොහොමද විභාගේ ලේසිද?"
"වැරැද්දක් නෑ අයියා. ගණං ටිකක් අමාරුයි. අනික් එව්වා නං හැම එකම වරදක් නෑ. ආ.. රසායන විද්‍යාවත් ටිකක් අමරුයි වාගේ... ප්‍රථිපල එනකල් හිතා ගංට අමාරුයි."
"සපූ අයියට විභාගේ කොහොමද?" කිසි දෙයක් දන්නෙ නෑ වගේ ජිනා නංගී මයෙං ඇහැව්වා....
"මටත් නංගිට වාගේමයි... අර අලුතෙං කරංට දා ගත්ත Advance maths ප්‍රස්න පත්තරේ නං අජ...  ඉංග්‍රීසි ප්‍රස්න පත්තරේ මේ සැරෙත් ....."

"අපෙ නංගී මොකදෑ ඔච්චර කලු වෙල? අව්වේ ඉඳල වාගේ...:" කුස්සිය දිහාට යමිං ගමං ඩිංගිරි අක්කා ජිනාගෙං ඇහැව්වා. 
"මොන අව්වෙද අපෙ අක්කා... මේ නිකම්ම සීතලට මයෙ හිතේ." ජිනා නංගී කිව්වා.
"ඔව්... අනුරාධපුරේ සීතලට.." කියංට මයෙ කටට ආවා. ඒත් මං කිව්වේ මේ ටික.. "පහු ගිය දවස් වල නුවරයි අවටයි හරිම සීතලයි තමයි."

                  මයෙ අයියත් නිඹුල්ලු දෙන්න දිහා ආදරෙං බලාන හිටියා. හුරතලුත් කෙරුවා. ඒ දෙන්නා එංට එංට ලස්සන වෙනවා. අපි දෙන්නම තලප ගිලලයි ගෙදර ආවේ. තව කුරහං පිටි ඩිංගක් ඉස්මට වැටුනා නං හොඳයි කියල මට හිතුනා. දිය වැඩී....

                                                                                              simple "s"
2020. 02. 22

පින්තූර අන්තර්ජාලය ඇසුරින් .

No comments:

Post a Comment