ලිං කටෙං වැටුන එකා 70
"සපු අයියා.....
මොනවද මෙච්චර කල්පනා කරන්නේ? මේ තඩි ගලවත් උස්සන විදියක්ද!"
"හ්ම්... ජිනා නංගී!
ඊයෙ රෑ වුනාද එනකොට.?
මං කල්පනා කරපු දේ කිව්වට ඔයා විශ්වාස කරන එකක් නෑ.!"
"කමක් නෑ.. කියංටකො. මං ආවේ පෙරේදානෙ. ඊයේ අයියා එංට රෑ වුනාද?"
"උදෙං පිටත් වුන හිංදා කලිං එංට පුලුවං වුනා.
අප්පච්චියි අපෙ අම්මයි අර... උඩහ වැඩ. මං ඇවිත් මෙතන ඉඳගෙන ඉන්නවා. වටපිටාවේ ලස්සනත් එක්ක මං දිග කල්පනාවකට වැටුනා. කලිං දැකලම නෑ වාගේ හැම දේකම අමුතු ලස්සනක් පෙනෙන්නේ නංගී. අර කන්ද, මඩු ගස් යාය., කුරුල්ලෝ සමනලයෝ, ගස් වැල් වල මල්, මේ බලංට මේ වැටකුලු මල් දිහා. පෙති ගෙතිල තියෙන හැටි... ලේස් රෙදි කියන්නේ , එව්වා හැට්ටයක් වාගේ නේද?"
ජිනා දිහා හොරැහිං බලල මං කිව්වේ. මං ඉඳගෙන ඉන්න බක්ක පරුවතේ සීතලට මට දැනුනා.
"හැබැයි අව්ව සැර වැඩි වුනාම නං මේ ගල උඩ ඉංට බැරි ඇති.. පහුගිය දවස්වල වැස්සට ගස් වැල් ඔක්කොටෝමත් අලුත් පරාණයක් ලැබිල. පිපිච්ච මල් සුවඳේ බැරුවා. මොන මල්ද මෙච්චර මේ සුවඳ?"
"අහවල් එක කියල නෑ.. ඔක්කොම. වැඩියෙම්ම ගැට පිච්ච මල්වල. දැන්නං වෙන මලක සුවඳත් එක් වෙල.!"
"අම්මත් මෙහෙට එනවා ආං... "
"නංගී.. අර පිච්ච පඳුර ලඟට යංටකො. අර මකුලු දැල් ගුලි ගහල වාගේ තියෙන්නේ කුරුලු ගෝටයක්. ඒකේ බිත්තර දෙකක් තියෙනවා. බිත්තරත් ලස්සනයි. ලා නිල් පාට පසු බිමේ කලු දුඹුරු තිත් වැටිල. ඊට මෙහා පැත්තෙං මල් පැන්ටන්ගෙ කූඩුවකුත් එල්ලෙනවා පේනවද... ඔය දෙකේම ඇතුලේ පුලුං ජාති වලිං කුෂන් කරල තියෙන්නේ. පැනි කුරුල්ලෝ නං තවම බිත්තර දාල නෑ. තාම එක එක එව්වා හොටෙං ඇන්න ඇවිත් පැටවුන්ට මාලිගාවේ සුව පහසුව තනනවා. මං මෙතන ඉන්නවා කියල දෙගොල්ලොම ඇවිත් මට බැනල බැනල ඉන්නේ ඔය."
"අප්පච්චිද ඔච්චර විස්තර කිව්වෙ?"
"නෑ.. අප්පච්චි තමයි පැනි කුරුලු කූඩුව පෙන්නුවේ. ඉස්සර හෝම්පලා කැටියට ගියාම... පිට්ටනි පුරා තියෙන්නේ ලොකූ කැලෑ පිච්ච පඳුරුනේ, ඒ හැම එක්කම වාගේ ඔහොම කුරුලු කූඩු තියෙනවා."
"හෝම්පලා කැටිය කිව්වේ?"
"ඇයි... ඉස්කෝලෙට පල්ලෙහයිං තියෙන්නේ."
" මට මතක් වුනේ කිරිඳිකැටිය, කිරෝනාකැටිය වාගේ මේ පැත්තේ තියෙන එකක් කියල අයියා."
"ජිනා දුව කවද්ද ආවේ..?"
"මං පෙරේදා ආවේ අම්මා. අපෙ අම්මලත් වත්තට ගියා. මට ගෙදර ඉංට කම්මැලි හිංදා මාත් ඒ පැත්තට යංට එද්දී සපු අයියා ඉන්නවා දැකල නතර වුනා. "
"අපි කුරුලු කූඩු ගැන කතා කෙරුවා විනා නංගිගෙ විභාගේ කොහොමද කියලවත් මට අහංට බැරි වුනානෙ."
"දුව මං උඩහට යනවා.. දුංකල පොහොර ඩිංගක් ඇන්න යංට මං මේ පැලට ආවා."
"උඹෙ විභාගේ ගැන තව මට අහංට දෙයක් නෑ. ලිව්මේ ඔක්කොම තිබ්බා. මට ආපහු ලියංට වෙලාවක් වුනේ නෑ. ගමේ ආවම කතා කරංට පුලුවං හින්දා නිස්සද්ද වුනා. එහෙම නෙවෙයි මට කියපං අර ප්‍රශ්නේ මොකද වුනේ කියල."
"ලෝබ කමට ඒකෙත් මට අවවාද විතරයිනෙ උඹ ලියල තිබ්බේ. ඉතිං ඉතිහාසේ මැඩම්... ' මේ අයියා කොහෙද ඉන්නේ.' අහල ලියුම මට ආපහු දුන්නා. අයෙ මතක් කරේවත් නෑ."
"නංගී ඒ වුනාට හොඳටම බය... ඒයි ඒයි අන්න කුරුලු ගොයෙකුත් අර අත්තේ වැහුවා. මෙතෙංට නං පේනවා. "
"ලඟට එංට නං එන්නං..!
ඒක වෙනයි, ඔය කුරුලු ගොයි නං මං ඇති තරං දැකල තියෙනවා. අද ගමට අලුතින් ආව කෙනෙක්යැ මං.."
"ඉතිං මාත් එක්ක අමනාපෙං වගේනේ කතාව පටං ගත්තෙම.. අනික දැං කටත් බොහොම පොලිෂ් වෙලනෙ කෙලි පැංචිගෙ!"
"ඔයා මෙතෙංට වෙල මොනවද කල්පනා කෙරුවේ කියල මං කියංටද?"
"හා.."
"ගෑනු ලමයෙක් කැන්දාගෙන ඇවිත්, අර හුරු බුහුටි පැලේ පදිංචි වෙංට ඇත්තං කියල නේද...?"
"ඔයා කැමතිද මෙහෙම දුෂ්කර ජීවිතයක් වුනත් ගෙවංට?"
"මං ආදරේ කරන එක්කෙනා එක්ක නං මිටත් වඩා දුෂ්කර තැනක හරිත් ඉන්නං."
"අපිට අයිති මෙහෙම පැල් කොටයක්ද?"
"බොළඳකම ටිකකට අමතක කරල හිතුවොත්, මෙහෙම පැල් කොටෙයක්වත් නැතුව ගස් ගල් අස්සේ වුනත් ඉංට අපිට සිද්ද වෙයිද කව්ද දන්නේ..?"
"අප්පෝ බර...!"
"ඇයි..?"
"බොළඳකම්?"
"ඔව්... ආදරය කියන්නෙම බොලඳයිනෙ!"
"එහෙමමත් නෑ..."
ගස් ගල් අස්සේ ගෙවෙන දවස් ගැන මං ඉන් එහා කතා කෙරුවෙ කල්පනාවෙං.. කිව්වේ මොකද්ද කියල මට තේරුනා. ජිනා නං තව මොන මොනවාදෝ කියාගෙන ගියා.
"සභාපති මාඕ සේතුං සහෝදරයා, හෝ චී මිං එහෙම ජනතාව වෙනුවෙන් විඳලා තියෙන අපහසුකම් කොච්චරක්ද? කූඩැල්ලෝ, මදුරුවෝ කකා... අව්වේ පින්නේ සති ගණං. මාඕ සහෝදරයත් ක්ෂය රෝගේ තිබුන කෙනෙක්. අරගල කාලේ කැලේ කොලේ ඉන්න අතරේ පිලිවෙලකට කෑමක් බීමක් නැතුව කොල ජාති ගෙඩි ජාති කාලත් බඩගින්න නිවා ගත්ත වෙලාවල් අනන්තයිලු. ඒ වුනාට ඒකේ ප්‍රතිපලේ වුනේ එයාගෙ ක්ෂය රෝගේ නිට්ටාවටම සනීප වෙච්ච එකලු."
"ඉතිං ඔය මා ඕ සේතුං ගත්තොත්, එයා ඔය සේරම කැප කිරීම් කරල තියෙන්නේ ඔය පක්ෂයේ සභාපතිකම ගංටද?"
"පක්ෂයේ සභාපතිකම කියන්නේ රටෙත් නායකකම අයියා. අයියා දන්නවද... මා ඕ සේතුං සහෝදරයා දැනගෙන ඉඳලා නෑ එයා නායකකමට පත් වෙන කල්ම, එයාට ඒ තැන ලැබෙනවා කියල."
ඌනපූරනයක් කරංට මට හිතුනත් මං කට වහ ගත්තා.
"හොඳයි නංගී... මං ඉල්ලීමක් කරන්නං... මේ නිවාඩු කාලේ, ඒකෙනුත් අපට ඉතුරු සති දෙකයිනෙ, ඒ කාලේ ඉවර වෙනකල් ආයෙ ඔය සබ්ජෙක්ට් එක කතා කරංට එපා බං.. මට එතකොට ඩ්‍රයි..! අනික, මට එහෙම කාලේ යනවට දුකයි. දැන් මට කතා කරංට දේ ගොඩයිනෙ.!"
විමල් සර් එක්ක ගිය කෑම්ප් එකේදිත් හේමා සහෝදරී, විමලා සහෝදරී එහෙම දැක්කම, කතා කෙරුවම මට මතක් වුනේ ජිනා නංගී. නංගිත් ඒ වාගේ ගිහිං ඇති. ජිනා නංගිට මයෙ ඒ ජීවිතය එලි නොකර ඉංට මට හිතුනේ ඇයි කියල මට පැහැදිලි නෑ. ඒකත් මයෙ තියෙන මොකක්දෝ දුර්වල කමක්.
"මොනවද අප්පා.. එච්චර කතා කරංට තියෙන්නේ?"
"මෑතක ආදරය ප්‍රකාශ කර ගත්ත දෙන්නෙකුට කතා කරංට දේවල්ද නැත්තේ!"
"එහෙනං මොනවා හරි ආදරේ හිතෙන... මට හැම වෙලේම හිත හිත ඉංට දෙයක් කියංට.. දැං මං යංටත් ඕනෑ."
"අනාගතේ හදන මාලිගාවක නෙවේ.. මේ නිවාඩුවේදිම දවසක මට ජිනලඟට වෙල විනාඩියක් ඉංට ආසයි මේ පැල් කොටේ..."
"බැරි වෙන එකක් නෑ අයියා... ඒ වුනාට එහෙම කියංට එපා. එහෙම කියනකොට හිතෙන්නේ වැරදි තේරුමක්. අපි කතා කෙරුව මේ වටපිටාව ගැනත් තව ගොඩක් කතා කරංට තියෙනවානේ.. "
"අනේ නෑ.. වැරදි දෙයක් අදහස් කෙරුවේ නෑ.
එක දවසක්වත් පැල් රකිංට මට හිතිල තියෙන්නේ. සමහර විට දෙපෝයදා අප්පච්චි සිල් ගංට ගියොත් මට පැලේ ඉංට වෙයි. එක රෑක් ඌරෝ රංචුවක් වත්තට ආවොත් එහෙම මේ මෝරල තියෙන ඉරිඟු ටික ඔක්කොම ඉවරයි නංගී."
"මේ සීතලත් එක්ක අයියට රෑ පැලේ ඉංට පුලුවනෑ. අනික... තනියම. එහෙම වුනොත් මාත් එනවා...."
"අම්මෝ..!"
"යන්තං ගමට ආවා විතරයි.. ආපහු මේ බාසාවට අයියා හැරිල."
"ඔව් නංගී ඒක ඉබේම වෙන්නේ."
ජිනා නංගී හොඳිං විභාගේ කරගෙන. මට ඒකට සතුටුයි.
"මැත්ස් ගැන ටිකක් බයයි අයියා. GEOMETRY ගනං තමා විසේසෙං. ඒත් ඒ paper එකෙනුත් එගොඩවෙල නං ඇති කියල හිතෙනවා."
"මයෙ ADVANCE MATHS PAPER එක නං HOPELESS. අනික් එව්වා නං පාස් වෙලවත් තියෙයි. මයෙ පන්ඩිතකමනේ. හලන්නෙ නැතුව පුරුදු විදියට සාහිත්‍යම කෙරුවා නං එක සහතිකේ CREDIT ගාන වැඩි කර ගංට තිබුනා."
"මහජන බැංකුවට ගන්නේ එක සහතිකේ CREDIT පහ තියෙන අයලු."
"ලංකා බැංකුවට හතරයි. අපෙ අයත් දැන්මම ගැසට් එකේ එල්ලිල නංගී. සිකුරාදා වෙන කල් උං බලාන ඉන්නේ. මම නං ඊලඟ සැරේ ශිෂ්‍ය ගුරු ඉල්ලනවා."
"විස්තර දැක්කම මටත් කියංට. "
"නෑ... නංගී UNIVERSITY යංටම ඕනෑ."
"ඇයි මං විතරක්!"
"මට ලැබෙන්නේ නැති හිංදා.."
simple "s"
2020.01.25
No comments:
Post a Comment